Απλώς σε ρωτώ.
Θαρρείς πως όλα είναι εύκολα;
Πως όλα γίνονται με τα δικά σου μέσα;
Πιστεύεις αλήθεια στον ανίκητο σου εαυτό, στην απροπέλαστή σου ματία, στην αψεγάδιαστή σου θέα;
Και θαρρείς ακόμη ότι θα κρύβεσαι μια όλοκληρη ζωή πίσω από την επιπλαστή σου τελειότητα;
Δε σου εναντιώνομαι, απλώς ρωτώ.
Για πόσο ακόμη θα ονειροβατείς στο τεντωμένο σκοίνι που έχεις υποχρεώσει την ύπαρξή σου να βαδίζει;
Ομορφία.
Δόξα.
Αυτοπεποίθηση.
Εχέγγυα μιας λαμπερής εποχής στην αιωνιότητα του θνητού σου είναι.
Μα είσαι τυφλός.
Πες μου πως φαντάζουν οι μέρες σου στο αδιάκοπο σκοτάδι;;
Χωρίς ίχνος πύρινης αγάπης.
Μου λες: Μα βλέπω να ξετυλίγονται μπροστά μου όλα όσα επιθύμησα να έχω.
Στη σκηνή σου τα δρώμενα είναι σκιές.
Μάταια τις μπερδεύεις με αλήθεια.
Γοητευμένος από το θέατρο σκιών γίνεσαι ο ίδιος μια σκιερή φιγούρα.
Άλλοι σε κινούν, άλλοι σου δίνουν υπόσταση.
Τα λόγια σου φωνή αλλότρια.
Και το χειρότερο;
Ούτε που το καταλαβαίνεις.
Απόλαμβανεις εκεί το χειροκρότημα αυτών που σε βιάζουν.
Μα κάποτε τα φώτα θα σβήσουν...
Σχόλια
Να είσαι καλά!!! :D