Άνθρωποι στη βιάση της ημέρας...

 Άνθρωποι ολόγυρα σου έρχονται και φεύγουν στη βιάση της ημέρας.

Άνθρωποι όμορφοι, άσχημοι, πανομοιότυποι, διαφορετικοι

άνθρωποι που κοιτάς και σε κοιτούν, σχεδόν επικοινωνείτε

ή άνθρωποι που στρέφουν  τη ματιά τους 

τότε, στην προσδοκία μιας βουβής συνομιλίας

γίνονται πιο ξένοι και από ξένοι

άνθρωποι με βλέμμα καρφωμένο στο κενό, το δικό τους κενό θέλουν να καλύψουν 

ή άνθρωποι που όλο το κόσμο στο βλέμμα τους γεμίζουν 

άνθρωποι χαρούμενοι, θλιμμένοι, ενθουσιασμένοι, απογοητευμένοι, θαρραλέοι, φοβισμένοι...άνθρωποι και αυτοί, σαν εσένα.

Στάσου και αφουγκράσου τη σιωπή τους

αγάπης μηνύματα, θυμού προσχήματα, 

ευτυχή ανοίγματα, πόνου τρυπήματα

ψυχές σα κύματα

Οι ιστορίες μας ξεπηδούν και συμπλέκονται σε μια διάσταση παράλληλη με τις σκέψεις μας

συνθέτουν το κοινό μας παρόν, όσο αυτό το λίγο διαρκεί.

-Τι όμορφη μέρα! Σήμερα θα τον δω...

-Δουλειά...πόσο βαριέμαι θεέ μου.

-Είμαι μόνος...πονάω. Μου λείπει.

-Αν αργήσω, θα με απολύσουν...

-Θέλω να γίνω ο πιο γνωστός και καλός μουσικός του κόσμου

-Ας ήμουν σε ένα νησάκι για διακοπές μακριά από όλους και απ'όλα.

-Καφεδάκι με την παρέα μετά τη σχολή, τι καλά

-Τόσα πτυχία, τόση προσπάθεια για να είμαι άνεργος

-Ο Τρικούπης το 1875 συνέβαλε...αχ δε θυμάμαι, δε θα γράψω τίποτα

-αχ, τι όμορφος...κοίταξε με λίγο

-αμάν αυτός ο συνωστισμός κάθε πρωί, πότε θα φτιάξουν τους ρημαδοσταθμούς;

- πως είναι έτσι αυτή!

-life is life lalalala

-μήπως να πάρω να ζητήσω συγγνώμη;

-Έλα ρε Βάζελοι λαγοί

-Δεν έχω λεφτά...τι θα κάνω; Πως θα ζήσω τα παιδιά μου;

-ωχ, μου έσπασε το νύχι.

-Φουκοσίμα,το νέο Τσέρνομπιλ, πάμε χαμένοι

- Θα χωρίσω, δε μπορώ άλλη καταπίεση

-Μου ήρθε ιδέα...τι έμπνευση!

-Θα πεθάνει...γιατί η ζωή να είναι τόσο άδική;

-Με λένε διεφθαρμένο.Ε λοιπόν αν αυτό σημαίνει επιτυχημένος, είμαι.

-Σ,αγαπώ γιατί δε μ΄ακούς;

-χαχαχαχα

-Άξίζω τα καλύτερα και θα τα αποκτήσω

-θα βρέξει.Ευτυχώς πήρα ομπρέλα μαζί μου

-Έφτασα.

Και η πόρτα του τρένου ανοίγει...