Η φαντασία
-απόφοιτος του Πλάστη
γόνος του παραλογισμού
και της υπεροψίας-
σε κοίταξε εξονυχιστικά και είπε
"δε μου ταιριάζεις είσαι αβλαβής.
Σε κίνδυνο θα σε μεταμορφώσω
με τον πιο ταχύ και αλάνθαστο τρόπο:
αγαπώντας σε.
Θηρίο θα σε σκηνοθετήσω
σε απόσταση μάχης
να μου ξεφεύγουν
οι βρυχηθμοί των ελιγμών σου
να υπερπηδούν το λάκκο που'χω σκάψει
σκεπασμένον
με απατηλή στερεότητα κλαδιών
γνωστή παγίδα για τη θήρα
ζωώδους αγριότητας".
Έτσι έγινε
κι έρχεσαι τώρα επίπλαστο θηρίο
και μου ζητάς εμένα το λόγο
με ποιο δικαίωμα σε άλλαξα
από λαγό σε σαρκοβόρο
λες και σέ ερωτεύτηκα εγώ.
Τα παραπονά σου στη φαντασία.
Αυτή εξευρίσκει λάλημα
όταν δε ξημερώνει.
Να την ευγνωμονείς.
Άν η φαντασία δε σκηνοθετούσε
υπαρκτόν θηριώδη τον έρωτα
ποτε καμιά πραγματικότης
δε θα μας είχε αγαπήσει.
Σχόλια
Λες κι η σκέψη μου είχε φωνή την ώρα τούτη και την άκουσες και διάλεξες αυτούς τους στίχους για να πουν ακριβώς ΟΛΑ όσα έχω στο μυαλό μου...
Προσοχή στις εξιδανικεύσεις, το λέω ξανά και ξανά στον εαυτό μου μήπως και κάποτε το ακούσω. Χλωμό το κόβω, παρ' όλα αυτά...
δε θα μας είχε αγαπήσει."
μ'αρεσει η δημουλα, εχει αυτο το κατι ξεχωριστο...!πώς ταιριάζει τις λέξεις, πως τις αγγιζει...;
ο αγαπημενος μου σολωμος ελεγε "με λογισμο και μ' ονειρο" σου το προτεινω ;)
(και σε μενα το λεω συχνα!!!!)
Με λογισμό και όνειρο.....πολύ σωστο! :)
Ολίγον θλιβερό; Τι να πω...σημεία των καιρών μάλλον...
Ειδικά ο στίχος "Τα παράπονά σου στη φαντασία" με ενθουσίασε...
Τα φιλιά μου!
Κατερίνα και δική μου αγαπημένη! Αυτή η φαντασία τα φταίει όλα χιχι....:))
Μήπως όμως με τη φαντασία ζούμε όμορφα την πραγματικότητα, αλλά δε ζούμε πραγματικά...;;;;
Α, όλο αυτό μπορεί να πάει πολύ μακριά :))) Μ' αρέσει η γλυκιά αισιοδοξία σου :))) Μου θυμίζει τον εαυτό μου στα νιάτα μου:)))