Φουαγιέ

Αχνά φωτισμένη ατμόσφαιρα
και μπροστά μου η σκάλα προς τον εξώστη
καθισμένη στο κόκκινο παγκάκι
εισπνέω αυτάρεσκα μωβ και κόκκινο χρώμα
γύρω μου αρτιστίκ φωτογραφίες του θιάσου

φαίνεται αστείο
αλλά κάπου μεταξύ φαντασίας και ουτοπικής πεποίθησης
περιμένω να φανεί ο σκηνοθέτης
ο οποίος
τριγυρνώντας στους διαδρόμους καπνίζοντας,
λίγο πριν δώσει τις τελευταίες οδηγίες στους φιλόδοξους ακολούθους του,

με βλέπει και μου προτείνει να τα παρατήσω όλα και να γίνω ηθοποιός. Παιδικό απωθημένο, μυθοπλαστική διαφυγή;
Μια σκέψη έκανα. Ποιος ξέρει!