Αγαπητέ εσύ

Μυστικό μου

στην άκρη των χειλιών μου σε κρατάω σφικτά

θα σε ψιθυρίσω σε ένα γράμμα

για να διαβαστείς ένα ηλιόλουστο απόγευμα
σε ένα παγκάκι ξεχασμένο σε κάποιο πάρκο
στο βάθος της πόλης

<<Αγαπητέ εσύ,

Βαδίζουμε δρόμους
παρατηρούμε κόσμους
γυρίζουμε το κεφάλι

Υπάρχει κάποιο σταυροδρόμι που μπορούμε να συναντηθούμε;

Υψώνουμε ανάστημα
μεταχειριζόμαστε το λόγο μας
δεξιά και αριστερά

Υπάρχει κάποια λέξη που μπορούμε να προφέρουμε ταυτόχρονα;

Πονάμε
θυμόμαστε
ξεχνάμε
θυμόμαστε ξανά

Υπάρχει κάποιο δάκρυ για να μοιραστούμε;>>