Νοερά

Στιγμή πρώτη

Θα 'θελα να μπορούσες να με δεις

θα 'θελα να μπορούσα να σ'ακουμπήσω

θα εμφανιστείς κάποτε ξανά στο οπτικό μου πεδίο

θα 'χεις εκείνο το αλαζονικό βλέμμα

σαν να μη πέρασε λεπτό από την τελευταία φορά

στην απρόσμενη σου κίνηση 

εγώ θα ξεχάσω και θα παραδοθώ στην πλάνη

η εικόνα σου

   οι λέξεις σου

      το είναι σου 

              θα με τραβήξουν κοντά σου-δεν έχει πιο πέρα

κι εσύ τότε θα απομακρυνθείς ανανεώνοντας το χώρο και το χρόνο

<<Όλα θα γίνουν όπως πρέπει>> θα μου πεις

πάντα ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω

Κι όμως πόσο θα'θελα αυτή η στιγμή να μην αργήσει

Στιγμή δεύτερη

Αργείς.

Αργείς τόσο που δεν μπορώ άλλο να σε περιμένω.

Ίσως ο χώρος και ο χρόνος μας τελείωσαν.