Δύο όψεις

Αποφασιστικά βήματα στο δρόμο για Ομόνοια με τον αέρα να σε διαπερνά 
ξαφνιάζεσαι ευχάριστα

καρφωμένος στο τζάμι, χαμένος σε όμορφες σκέψεις
ακούς τις ράγες να σείονται στην τριβή τους με τiς ρόδες του τρένου
ενώ απολαμβάνεις την κινηματογραφική λήψη σου
ο βιολιστής στο Πανεπιστήμιο σε κάνει να βγάζεις τα ακουστικά σου

απογευματινές διαδρομές στην Πλάκα με την Ακρόπολη να σου χαμογελά
στίχοι στίχοι στίχοι,ατελείωτοι στίχοι γραμμένοι για σένα

είναι στιγμές που σ΄αρέσει να είσαι μόνος

κάνει κρύο,σφίγγεις το παλτό σου, βάζεις τα χέρια στην τσέπη και προχωράς
ψάχνεις ένα βλέμμα να σου θυμίσει ότι είσαι νέος και δυνατός
δεν ακούς παρά τη φωνή σου, κουράστηκες να σε ακούς
θα ήθελες να σε αρπάξει από το χέρι και 
οι διαδρομές σας να βρουν κατεύθυνση
στίχοι που θα ποθούσες να 'ναι γραμμένοι από σένα


είναι στιγμές που δε θες να είσαι μόνος.