Το ιδανικό

Το ιδανικό.
Αυτό που περιμένουν και προσδοκούν όλοι.
Είναι μια έννοια χρωματισμένη με την εκπλήρωση των βαθύτερων επιθυμιών μας.
Μια πλασματική εικόνα για αυτό που θέλουμε να είμαστε και να νοιώσουμε.
Συνηθίζουμε να συνδέουμε το "ιδανικό" με την ευτυχία μας.
Κι αν το ιδανικό αργεί κι αν το ιδανικό είναι το απλό που κρύβεται
σε αδιάφορα πράγματα που αποκτούν νόημα στην πορεία
ή σε στιγμές που αθόρυβα γεμίζουν χαρά την καθημερινότητά μας;


Μάλλον ιδανικό είναι αυτό που δεν έχουμε και το ονομάζουμε έτσι για να δώσουμε αξία και λόγο στην πλεονεξία μας.


Κι ύστερά μου έρχονται στο νου κινηματογραφικές σκηνές όπου δυο άνθρωποι κοιτάζονται αληθινά και μοιάζουν σα να βλέπουν ο ένας μέσα στον άλλον αυτό που τους έλειπε. Που ο ένας είναι για τον άλλον το ιδανικό που επιτεύχθηκε.
Αξίζει να κυνηγάς κάτι που δε θεωρείς ιδανικό;
Αξίζει να κυνηγάς κάποιον για τον οποίο είσαι κάτι λιγότερο από το ιδανικό του;


Και όταν βρεις τελικά το ιδανικό σου...τότε πως μπορείς να μη φοβάσαι μήπως το χάσεις;


Έχει νόημα να οραματίζεσαι το ιδανικό ή  πρέπει είτε να το διεκδικείς είτε να το θυσιάζεις;

Σχόλια