Κι όλο πλησιάζεις....μα ποτέ δεν εισαι εδώ.
Κι όλο πλησιαζεις...μα όλο χάνεσαι.
Ακροβατείς ανάμεσα στο βάθος και στο ύψος.
θα μάθεις άραγε που ανήκεις;
Κάποιες στιγμές,
θαρρώ,
σε βλέπω να περπατάς αργά προς εμένα...μαγνητίζεσαι,
σχεδόν σε αγγίζω, σε αφουγκράζομαι ,
σχεδόν σε κρατώ ...μπορώ να σε σκορπίσω.
Φύσημα της πνοής μου το φιλί, δικό σου.
Η σκιά σου με αιχμαλωτίζει, η προσμονή της.
Λικνίζομαι το δίχως άλλο στον ερωτικό ρυθμό
που μου τραγουδάνε οι χτύποι της καρδιάς σου...
Χτύπημα και θέλω...χτύπημα και νιώθω...χτύπημα και διαλύομαι.
Κι όλο πλησιάζεις...μα ποτέ δεν είσαι εδώ.
Δε λες να βρεις την Ιθάκη μου.
Ο δρόμος ο ατέρμονος ξεδιπλώνεται χωρίς τέλος, χωρίς έλεος...
Κάποιος κάποτε μου εξομολογήθηκε :
Έρωτας δεν είναι οταν δύο άνθρωποι κοιτάζονται στα μάτια
αλλα άταν ελπίζουν στην ίδια κατεύθυνση να βγουν.
Εγω καρφωμένη σε εσένα -
Εσύ... σαν τρόπους διαφυγής να ζητάς
διεξόδους ανύποπτους
απο την πορεία των ματιών μου να αλλάξεις τροπή.
Κι όμως όλο πλησιάζεις...
αλήθεια σου λέω...
κάποτε θα με βρεις.
Σχόλια
Καλημέρα κορίτσι μου και καλή εβδομάδα να έχουμε..
oneiremata
....αργα ή γρηγορα θα συναντηθουμε και τοτε τα χρωματα θα γινουν αληθειες, οι γευσεις φιλιά και οι ελπιδες πραγματικοτητα!!
φιλια, και σε ευχαριστω!