Προσωπική Αντιγόνη...

"Έρωτα, ανίκητε σε κάθε μάχη, εσύ που κεντάς όποιον κι αν σημαδέψεις με τα βέλη σου. Έρωτα συ, που ξαγρυπνάς στα τρυφερά τα μάγουλα των κοριτσιών που δρασκελάς πάνω απ' τις θάλασσες και χώνεσαι στους κήπους των σπιτιών, κανείς δεν γλιτώνει από σένα, ούτε θεός, ούτε κοινός θνητός, μα όποιον τον αγγίξεις, τον τρελαίνεις. Εσύ, τον άνθρωπο το φρόνιμο τον σπρώχνεις στ' άδικο και στο χαμό, εσύ άναψες φιλονικία ανάμεσα σε γιό και σε πατέρα και τους τάραξες. Νικάει ο πόθος κι η λαχτάρα για την ωραία νύφη, σε πείσμα όλων των μεγάλων νόμων, που αμέριμνη η θεά Αφροδίτη τους εμπαίζει."


Πόσο όμορφα λόγια...πόσο άρτιο θεατρικό έργο άπο την αρχή ως το τέλος ειναι η Αντιγόνη του Σοφοκλή.


Τις προαλλες...μου ανακοινωσε ξαφνικα ο αδερφος μου οτι ομαδα απο το Εθνικο Θεατρο θα εδινε παρασταση στο παλιο μου λυκειο ....Δε θα την εχανα αυτη την ευκαιρια, ενα βημα διπλα στο σπιτι μου.


Την Αντιγόνη την ειχα δει πολυ παλια στην Επιδαυρο...αλλα ημουν πολυ μικρη και φυσικα δεν θυμαμαι και πολλα, ουτε μπορουσα να νιωσω το μεγαλειο της τραγωδιας. Υστερα, στο σχολειο οπως ολοι τη διδαχτηκαμε...οχι οπως θα θελαμε, τουλαχιστον οσο καλα θα ηθελα εγω. 

Αλλο ειναι να το διαβαζεις το εργο και αλλο να ζωντανευει μπροστα σου.
Τα σκηνικα ηταν απερριτα...σχολικες καρεκλες και σχολικες τσαντες. Οι καρεκλες πλεγμενες με μια ασπροκοκκινη ταινια χωριζοντας τη σκηνη σε "διαστηματα" . Καθε τοσο οι ηθοποιοι εσπαγαν τα διαστηματα ...οσο προσωρουσε η πλοκη και η ενταση. Οι σχολικες τσαντες συνεβαλαν στη σκηνοθεσια καθως το εργο κινουταν σε 2 επιπεδα. Απο τη μια , οι μαθητες μαθαιναν το κειμενο και υστερα η μαθητικη ταξη μεταφεροταν στη πολη της Θηβας.
Τη μουσικη την εβαζαν οι ιδιοι με ενα μικρο κασετοφωνο...Τα φωτα ανοιχτα....μου εκανε τοση εντυπωση αυτο.


Μεσα απο ολη αυτη την απλοτητα οι ερμηνειες ηχουσαν μεσα μου τοσο καθαρα και τοσο φυσικα...πιο ωριμη πια συνειδητοποιουσα τη πραγματικη δυναμη του κειμενου. 
Μου αρεσαν και οι εναλλαγες απο το αρχαιο στο συγχρονο κοσμο... 
Ο χαρακτηρας της Αντιγονης και του Κρεοντα...προσωπα ασυμβιβαστα.
 Η γενναιοτητα αντιμετωπη με την πλανη----------σιωπη.



Μα οι φρόνιμοι θα πουν πως έκανα καλά. Και με την εξουσία δε θα τα 'βαζα αν ήταν να 'χω τα παιδιά μου εγώ νεκρά ή κι αν ακόμα πέθαινε ο άντρας μου.
Λοιπόν, γιατί τα λέω τώρα όλ' αυτά; Ο άντρας μου αν χανόταν θα 'παιρν' άλλον κι αν τα παιδιά μου, θα 'κανα απ' άλλον άντρα, μ' αφού δε ζούνε μάνα και πατέρας πια δε γίνεται να κάνω άλλον αδερφό. Μ' αυτό το νόμο σ' έβαλ' αδερφέ μου από του Κρέοντα το νόμο πιο ψηλά κι ας λέει πως εγκλημάτησα παράτολμα. Με σέρνει τώρα με δεμένα χέρια αυτός, παρθένα ανύπαντρη, ατραγούδητη, χωρίς ν' αξιωθώ παιδί στην αγκαλιά, παρατημένη έρημη από φίλους στη φυλακή των πεθαμένων ζωντανή. Ενώ ποιο νόμο των θεών έχω πατήσει, και πώς να βασιστώ η έρμη στους θεούς; Ποιον να φωνάξω για βοήθεια; Και που; Αφού ατιμάστηκ' άτιμα για να τιμήσω. Αν οι θεοί τα κρίνουνε αυτά σωστά, τότε να το παραδεχτώ πως έφταιξα. Μα αν άλλοι έχουν το κρίμα, ας μην πάθουν πιο πολλά απ' όσα μου κάνουν άδικα.



 Πιστευω οτι το εργο ειναι τοσο επικαιρο στις μερες μας και επιδεχεται και υποκειμενικες ερμηνειες.


Για μενα συμβολιζει το θάρρος να αντισταθεις σε αυτα που σου υποβαλλουν γονεις, φιλοι, γνωστοι, "οι σημαντικοι" και οι "ασημαντοι αλλοι", αν δε συμφωνεις...να κανεις αυτο που θεωρεις σωστο με βαση τη δικη σου ηθικη, τις δικες σου προτεραιοτητες. 
Να τολμας να εισαι διαφορετικος με το δικο σου τροπο απο το ντυσιμο μεχρι τη σκεψη και να μη συμβιβαζεσαι με τυποποιημενες συμπεριφορες.
Να υψωνεις το αναστημα σου και να μαχεσαι για τα ιδανικα σου, για τη τιμη σου ...απεναντι σε οσους σε θεωρουν κατωτερο, που δεν μπορουν να καταλαβουν οτι κατι τρεχει με το δικο τους το μυαλο. Να εισαι ο εαυτος σου και πιστευεις σε αυτον μεχρι το τελος, ακομα κι αν χρειαστει να θυσιασεις τα κεκτημενα σου...Να απαρνηθεις οτι δε σε εκφραζει (ανθρωπους, καταστασεις, συμπεριφορες).
Να αφησεις πισω σου φοβους , προκαταληψεις που σε φθειρουν.
Να εισαι δικαιος οχι στα λογια αλλα στις πραξεις.
Να επιδιωξεις τη λύτρωση
ΛΥΤΡΩΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΙΚΗ!!!




Μπορείς;;;; 






(Συγγνωμη για τη σχετικα προχειρη αναρτηση αλλα δε βρισκω πολυ χρονο τελευταια....ηθελα πολυ να γραψω. Καλο βραδυ :) )


Σχόλια

Ο χρήστης Nina είπε…
Καλημέρα!
Η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι από τις αγαπημένες μου τραγωδίες. Όλα είναι τόσο όμορφα και απίστευτα πλεγμένα. Η υπόθεση, οι ήρωες, το τέλος,όλα τα μηνύματα που περνά είναι διαχρονικά.Αυτό είναι που το κάνει τόσο αγαπημένο.Είχα παρακολουθήσει σε παράσταση την Αντιγόνη αλλά δεν είχα μείνει ευχαριστημένη γιατί ήταν πολλά πράγματα διαφορετικά και δεν με ικανοποίησε.
Στο σχολείο ευτυχώς είχαμε μια απίστευτη καθηγήτρια η οποία μας έκανε να αγαπήσουμε την Αντιγόνη ακόμα περισσότερο..!!
Πολύ ωραία τα αποσπάσματα που έχεις βάλει!
Κι όσον αφορά το ΘΑΡΡΟΣ που αναφέρεις είναι πολύ σημαντικό να αντιστεκόμαστε σε όσα είναι έξω από εμάς για να διατηρούμε την αλήθεια αυτού που είμαστε...
Φιλιά!
Ο χρήστης Μάγια είπε…
Αχ ποσο μου αρεσε αυτο το τελευαταιο!!! :) :)
Οχι εγω στο λυκειο δε το χαρηκα καθολου...στης Γενικης Παιδειας ουτε η καθηγητρια προεβαινε σε ιδιαιτερες αναλυσεις, ουτε τα παιδια ενδιαφερονταν για να γινει σωστο μαθημα...και ειχα μεινει με το κριμα! Αλλα η παρασταση μου αρεσε πολυ αυτη...αν και τα λυκειοπαιδα καναν αρκετη φασαρια...χαχα μεγαλωσα και τα λεω λυκειοπαιδα :-Ρ
Ο χρήστης ღ oneiremataღ είπε…
πολύ καλή ανάρτηση κι ας λες πως είναι προχειρη...εμένα μου άρεσε και με ενθουσίασε σε μερικά σημεία...φιλάκια πολλά κουκλίτσα
Ο χρήστης Μάγια είπε…
Ηταν προχειρη απο αποψη αναλυσης αλλα ειπα αυτα που ηθελα :) Σε ευχαριστω!!! φιλια
Ο χρήστης Maria G. είπε…
Καταρχήν, θέλω να σε ευχαριστήσω για το σχόλιό σου... Ήδη έχω κάνει μικρές προσωπικές υπερβάσεις και συνεχίζω... Θα ήθελα να σχολιάζω πιο συχνά στο μπλογκ σου αλλά δύο λέξεις θα πω: τρίτη λυκείου. Όσον αφορά την Αντιγόνη, μου άρεσε πραγματικά η ερμηνεία σου... Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ από αυτήν την οπτική γωνία... Έχεις δίκιο, αυτό είναι... Στόχος είναι να αφήσουμε πίσω μας ό,τι μας φθείρει και θα επέλθει η κάθαρση... Τώρα αν μπορώ, δεν είμαι σίγουρη... Πάντως προσπαθώ... Φιλιά!
Ο χρήστης Μάγια είπε…
Αχ σε καταλαβαινω...συνεχισε ετσι λιγο ακομα :))

Χαιρομαι που βρηκες ενδιαφερουσα την ερμηνεια μου! Θελουμε να ελευθερωθουμε και δε θα σταματησουμε να το προσπαθουμε μεχρι να το πετυχουμε!! φιλια