μιας θαρραλέας στιγμής,
όταν το καθρέφτισμα της μνήμης ξέφτισε,
Αυτή απρόσκλητη εισέβαλε.
Κι ας βολεύτηκα στη θέρμη της,
ποτε δεν την αποδέχτηκα.
Σαν ξένη της προσέφερα ό,τι της άρμοζε.
Σαν ξένη τη ξεπροβόδισα...με ευχές γρήγορης αντάμωσης.
Χαμογελαστές τυπικότητες...
Κι υστερα άλλος επισκέπτης.
Άγνωστης ταυτότητας.
Τάχα ανακούφιση ;
Χαρά συγκρατημένη. Δειλία συγκαλυμμένη.
Γνωστής προέλευσης.
Του ουτοπικού ευατού μου η αυταπάτη.
Της ασφάλειας μου φίλη.
Περίεργο όμως οι άνθρωποι να φοβούνται την τέρψη και να τέρπονται τον φόβο........
Σχόλια
Πόσο δίκιο έχεις...
Καλημέρα...