Στιγμες του παροντος που γινονται αναμνησεις.
Οι αναμνησεις μας συνθετουν αυτο που ειμαστε.
Το βλεπω πια σε ενα αγαπημενο μου προσωπο που η μνημη του αρχιζει να ξεθωριαζει...και ποναω που δεν ειναι ο ιδιος...που ισως στο μελλον δεν θα μας αναγνωριζει καν.
Απο μικρη φοβομουν μη χασω τη μνημη μου και δεν θυμαμαι μετα ουτε την οικογενεια μου.... ουτε τις χαρες μου, ουτε τιποτα!
Το θεωρουσα "συμφορα".
...
Ακομα φοβαμαι...και αναρωτιεμαι....τι θα ημουν χωρις να θυμαμαι τα αγαπημενα μου προσωπα; Τα χρονια που περασαμε μαζι με χαρες και λυπες;
Ακομα φοβαμαι...και αναρωτιεμαι....τι θα ημουν χωρις να θυμαμαι τα αγαπημενα μου προσωπα; Τα χρονια που περασαμε μαζι με χαρες και λυπες;
Τις φορες που αγαπησα , που μισησα , που πονεσα ,που γελασα με τη ψυχη μου,
που θαυμασα την ομορφια της φυσης, της τεχνης , της ΖΩΗΣ.
Χωρις να θυμαμαι τα πιο σημαντικα γεγονοτα της ζωης μου που με εκαναν να ειμαι εγω, η Μαγια με τα καλα και τα στραβα μου και οχι καποια αλλη.
Δεν γινονται ολες οι στιγμες αναμνησεις... καθε καινουρια μερα σβηνει τα μικρα καθημερινα συμβαντα του χθες....και μενουν στο νου οι πιο εντονες και αξιοσημειωτες.
Αγαπω τις αναμνησεις μου...κι ας μην ειναι ολες καλες!
Ακομα κι οι κακες αναμνησεις μας κανουν δυνατοτερους.
ΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙ :
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again ...
...
Tonight will be a memory too
And a new day will begin!
http://www.youtube.com/watch?v=RhlJZdQDz5E&NR=1
Σχόλια