Η αγαπη ειναι ο φοβος που μας ενωνει με τους αλλους.
Οταν υποταξαν τις μερες μας και τις κρεμασανε σα δακρυα.
Οταν μαζι τους πεθανανε σε μιαν οικτρη παραμορφωση
Τα τελευταια μας σχηματα των παιδικων αισθηματων.
Και τι κρατα ταχα το χερι που οι ανθρωποι δινουν;
Ξερει να σφιξει γερα εκει που ο λογισμος μας ξεγελα
Την ωρα που ο χρονος σταματησε και η μνημη ξεριζωθηκε
Σα μιαν εκζητηση παραλογη περα απο καθε νοημα;
(Κι αυτοι γυριζουν πισω μια μερα χωρις στο μυαλο μια ρυτιδα
Βρισκουνε τις γυναικες τους και τα παιδια τους που μεγαλωσαν
Πηγαινουνε στα μικρομαγαζα και στα καφενεια της συνοικιας
Διαβαζουνε καθε πρωι την εποποιια της καθημερινοτητας).
Πεθαινουμε ταχα για τους αλλους ή γιατι ετσι νικουμε τη ζωη
Η' γιατι ετσι φτυνουμε ενα ενα τα τιποτενια ομοιωματα
Και μια στιγμη στο στεγνωμενο νου τους περνα μια ηλιαχτιδα
Κατι σα μια θαμπην αναμνηση μιας ζωικης προιστοριας.
Φτανουνε μερες που δεν εχεις πια τι να λογαριασεις
Συμβαντα ερωτικα και χρηματιριστηριακες επιχειρησεις
Δε βρισκεις καθρεφτες να φωναξεις τ'ονομα σου
Απλες προθεσεις ζωης διασφαλιζουν μια επικαιροτητα
Ανια, ποθοι, ονειρα, συναλλαγες, εξαπατησεις
Κι αν σκεφτομαι ειναι γιατι η συνηθεια ειναι πιο προσιτη
απο την τυψη.
Μα ποιος θα ερθει να κρατησει την ορμη μιας μπορας
που πεφτει;
Ποιος θα μετρησει μια μια τις σταγονες πριν σβησουν στο χωμα
Πριν γινουν ενα με τη λασπη σαν τις φωνες των ποιητων;
Επαιτες μια αλλης ζωης
της Στιγμης λιποταχτες
Ζητουνε μια νυχτα απροσιτη τα σαπια τους ονειρα.
Γιατι η σιωπη μας ειναι ο δισταγμος για τη ζωη και τον θανατο.
(Δεν μπορω να ερμηνευσω τιποτα με σιγουρια και δεν ειναι αυτο το νοημα.
Ξερω οτι με προκαλει να το διαβασω ξανα και ξανα)
Σχόλια